Emekliler açısından çok zor bir dönemden geçiyoruz. Ekonomik zorluklar sabit gelirli kesimleri ve özellikle emeklileri fazlasıyla zorluyor. Emeklilere iki dini bayramda ikramiye ödemesi yapılıyor. Bu ikramiyelerin amacı emekliye nefes aldırmaktı. İlk ödeme yapıldığı yıl asgari ücretin nerede ise yarısından fazla olan ikramiye tutarı bugünlerde yaşam savaşı veren emekliler için adeta kuşa döndü.

Bugün asgari ücret 22 Bin 104 TL olurken, ikramiye tutarı ise son zamla dahi 4 bin TL oldu. İkramiye denilince çalışanların yüzü güler. Çalışanlara dönemsel olarak verilen, maaş dışında ek bir ödeme olduğu için sevindiren, motive eden, mutlu eden bir ödemedir. Peki; bayram ikramiyesi adı altında verilen ikramiyeler yıllar geçtikçe emeklileri neden mutlu edemiyor? Çünkü; ilk verildiği yıldan bu yana gerek asgari ücretle, gerekse döviz kuru veya altın ile kıyaslandığında giderek aradaki makas emekliler aleyhine açıldıkça açılıyor.

Bu rakam artık bu ekonomik şartlarda ikramiye olmaktan çıktı. İlk verildiği yılda bayramlarda emekliler için önemli bir rahatlama sağlamıştı. Bayram alışverişi yapılabiliniyordu. Biraz ilave ile kurbanlık alınabiliniyordu. Oysa şimdi ikramiye olarak verilse de neredeyse bir marketlik alışveriş tutarı kadar kaldı. Emekli gerçekten zor durumda. Emekli için birilerinin bir şeyler yapması gerekiyor ama ne yazık ki, iş dönüp dolaşıp emekliye yapılan maaş artışına gelince kapılar duvar oluyor. Kapı duvar olunca yapacak bir şey kalıyor o da yetkililerin insafını beklemek.

Bu ekonomide sabit gelir ile çalışmak, ev geçindirmek gerçekten zor. Özellikle de emekli olmak çok daha zor. Yıllarca hayatının sonbaharında rahat etmek için çalışıp çabalayan, dişinden tırnağından arttırarak ödediği primler ile geçinebileceği kadar bir maaş hayal eden milyonların yaşadığı kırgınlığı ben de yaşıyorum. Milyonlarca emekli neden tekrar çalışmak zorunda kalıyor ki?

Benim gibi bütün emeklilerin bir umudu vardı. Memura bir defada verilen seyyanen zammı bugüne kadar emeklileri için de umut ettik. İşçi emeklileri için de seyyanen bir zam verilebilir diye umut ettik. Olmadı. Yapılamadı. Maaşlarda yapılamadı, belki ikramiyede bir şey yapılabilir diye umut ettik. Gönlümüzden geçen iktidarın; emeklinin yaşadığı sıkıntıları dikkate alarak emekliye bir jest yapmasıydı. Kamuoyunda farklı rakamlar konuşulurken bin liralık bir artışla emekli yeniden hayal kırıklığına uğradı.

4 bin liralık bayram ikramiyesi ile emekli bayram ihtiyaçlarını karşılayabilir mi? Bayramda torunlarına harçlık verebilir mi? Emekliler için tablo gerçekten ağır. Emekli ne yazık ki bugün çoluk çocuğunun eline bakar hale geldi. Üzücü olan şu ki, artık emekliye verilen tutar bugün için ikramiye olmaktan uzak bir rakam oldu. Bu pahalılıkta denilebilir ki; bayramda emekliye verilen ikramiye değil, bayram harçlığı.