Öğretmenler

İlk gözümüzü açtığımız an… 
En büyük öğretmenle tanıştık.
Yürümeyi öğretti, sevmeyi öğretti, önemlisi hayatla mücadele etmeyi öğretti.
Anne senin de öğretmenler günün kutlu olsun.  
İlk kelime “o” çıktı ağzımızdan.
İlk sözcüğü söyletti.
Baba senin de öğretmenler günün kutlu olsun. 
Eğer üzmeseydi, nasıl bilecektik yepyeni duyguyu… 
Sağolsun…
Pişmanlığı, zaafı, güçlü durmayı ve daha nice duyguyu öğretti.
Eski sevgili senin de öğretmenler günün kutlu olsun.
Umudu tükendiği bir an da tanıştık.
Aynı yolculuğa çıktık.
Tökezledik ama bitirmedik.
Devam etmeyi öğretti.
Hayat arkadaşım senin de öğretmenler günün kutlu olsun. 
Her günün bitiminde yarın var dedik.
Ne yaşarsak yaşayalım yarına güvendik.
Hiçbir şey yapamazsak da gökyüzüne bakıp umut etmeyi diledik.
Gökyüzü senin de öğretmenler günün kutlu olsun.
Hiç sevmediğim o insan…
Sen olmasan dostlarımı bilemezdim.
Bana sevgisizliği öğrettin ki sevgiyi kendiliğimden gördüm.
Senin de öğretmenler günün kutlu olsun.
Her gün bir şey diledim.
Oldu ya da olmadı.
Beklemeyi ve sabretmeyi öğrettin.
Evren senin de öğretmenler günün kutlu olsun.
Uçmayı, özgürlüğü kanatlarınla gösterdin, öğrettin. 
Kuşlar senin de öğretmenler günün kutlu olsun.
Ama en önemlisi…
Hayatın bütün bu gerçeklerini tek bir çatı altında asıl sen öğrettin.
 Esirgemeden, kayırmadan, emeğinle öğrettin, alın terinle öğrettin.
Değer vermediler, yine öğrettin.
İtibarsızlaştırdılar, yine öğrettin.
Kıymet bilmediler, yine öğrettin.
Emeğinin karşılığını vermediler, yine öğrettin.
Şiddet gösterdiler, yine öğrettin.
Öğretmenim…
Özür dilerim.
Öğretmenler günün kutlu olsun… 
*************************  
Kuantum Özge der ki:
“Dile, iste ve bırak. Olmayacak hayal yok.”