Gerçek adı Ferdi Turanbayburt…

15 Kasım 1945 tarihinde Adana ilinin Hürriyet Mahallesinde doğdu.

Cumali’nin oğlu…

O dönemde ünlü tiyatro ve dublaj sanatçısı Ferdi Tayfur sebebiyle küçük oğluna da aynı isim ve soy ismini veriyor.

Cumali Bey’in en büyük isteği ise Ferdi’nin okuması…

Bir süre sonra babası öldürülüyor.

Derinden etkiliyor elbet…

Eğitim hayatı kısa sürüyor bizim küçük Ferdi’nin…

Bırakıyor eğitim görmeyi…

Çiftlikçe çalışıyor.

Ailesine yardımcı oluyor geçim derdinde…

Kolay değil yaşamı…

Bu dönem genç ve yağız bir delikanlı…

16 yaşında…

Sonra gençlik duyguları dürtüyor.

Basıp gidiyor İstanbul’a…

Cesur ve hırslı…

O yıllarda çocuk şarkıcılara ilgi yok.

Umudunu kesiyor…

Dönüyor geldiği yere, memlekete…

Traktör şoförü olarak devam ediyor yaşantısına…

Ömrü pamuk taşımakla geçiyor.

Aklı ise şarkı söylemekte…

Aşk bu ya!

Dayanamıyor.

Yeniden gidiyor İstanbul’a…

Seda plak ile ilk anlaşmayı yapıyor.

Bu iki 45’lik albüm tutmuyor ama umudunu da kesmiyor.

3 yıl daha Adana’da kalan Ferdi Tayfur, Huzurum Kalmadı isimli albümü satışa sunuyor ama bu da satmıyor.

Mücadeleye devam ediyor.

Çünkü hiçbir şey hayalinden büyük değil…

Kır çiçekleri” albümü aradığı patlamayı yakalıyor…

Yoksulların Ferdi Babası oluyor.

Çünkü müziği yaralamadan dertlere iyi geliyor.

Efkarlı sesi üzmeden rahatlatıyor.

Sanki aynı yollardan o geçmiş de diline söz olmuş gibi…

Anlıyor gibi…

Hayranım bile olsa korsan alıyor” diyor bir yerde Ferdi Baba…

Başkası kalkıp da saçını şöyle kes, bıyığını düzelt diyemez. O özgürlüğüm var elimde. Zaten o özgürlüğüm de olmasa Ferdi Tayfur olmazdım” diye ekliyor bir yerde yine…

Özgürlüğün babası oluyor Ferdi Baba…

Yaralı yüreklerin babası…

Yoksulların babası…

O yüzden diyor bir şarkısında:

Durdurun dünyayı, başım dönüyor.”

Ferdi Baba, hastaneye kaldırıldı haberlerini okuduk…

İçimiz bu sözcüklere gitti.

Şifa dileyelim dertlilerin babasına…

Ve açalım son ses:

Hani en sevdiğini kaybettiğinde
İçin yanar, yanar, yanar, yanar ya
Ben de seni kaybettim ağlarım şimdi”

***

Kuantum Özge der ki:

Hayat bitti dediğin yerden başlar”